ریشه و تعریف واژه:عبادت از ریشه عَبَدَ» و به معنای پرستش و اطاعت خاشعانه و نهایت خضوع است. از ریشه عبد دومصدر عبودیت و عبادت مشتق شده‌است. این دو واژه در عبری و عربی کاربرد داشته و معنی همسان دارد.
ابوعلی سینا گفته‌است::: العباده هی غایه الخضوع و التذلّل (عبادت نهایت خصوع و فروتنی است). مرتضی مطهری در تعریف عبادت می‌گوید: پرستش آن حالتی است که در آن انسان یک توجهی می‌کند که از ناحیه باطن خودش به آن حقیقتی که او را آفریده‌است و خودش را در قبضه قدرت او می‌بیند، خودش را به او نیازمند و محتاج می‌بیند. در واقع سیری است که انسان از خلق به سوی خالق می‌کند. این امر اساساً قطع نظر از فایده و اثری که داشته باشد، خودش یکی از نیازهای روحی بشر است.
کتاب گلشن سیاه قلم - طلسمات سیمرغ
کتاب کنوز الاسرار الخفیه نوشته شیخ موسی افشاری - کامل
چرا شیعیان با دست باز نماز می خوانند - حالت دستها در اهل سنت چگونه است؟
پرستش ,خودش ,عبادت ,ریشه ,داشته ,می‌کند ,خودش را ,معنای پرستش ,پرستش و ,است که ,از ریشه
درباره این سایت